Vrijwilliger kan je zijn op verschillende manieren…….Lees en verbaas.
Zondag 4 oktober, een maand geleden nog een maagdelijke witte zondag in mijn agenda. Nu niet meer, ik wilde het al langer maar had een duwtje nodig, nu staat hij daar. Met hoofdletters en een uitroepteken. BREDA 4 OKT SINGELLOOP 10K! 
Maar hoe kwam het daar. Proost roep ik lachend tegen Robert Hagen, een biertje bij Jays biercafé aan de Markt. Het is heerlijk zomerweer. Na een Brugse Zot ofwat, delen we elkaars diepe intieme geheimen…….. Ik zeg dat ik niet durf en Robert wil mij graag helpen. Met een verse Brugse Zot beklinken we onze kersverse relatie. Ik de loper, hij mijn haas.
Na jaren van blessureleed, bezoekjes aan fysiotherapeuten, kwam een jaar of anderhalf geleden de ommekeer. Bij het Sport Medisch Centrum in Tilburg, kreeg ik een uitbereide medische keuring, voet & loop analyse, en kreeg ik van mijn held Emelie een trainingsprogramma, inleg zooltjes en het advies core stability te gaan doen en nieuwe schoenen te gaan kopen.
Dus was ik de eerste zes maanden overgeleverd aan , 1,2,3,2,1, min met 1 min rust, of zoiets en dan ook nog maximaal 10 km/u.
Vier Oktober, het is zover, om de parkeer perikelen te ontlopen, gooi ik een balletje op bij Robert om met de motor te gaan, voor beide vandaag “een eerste keer”, dus. Met mijn angst haas achter op, op naar Breda.De meeste spullen proppen we in de motorkoffers, maar een deel moet mee. ABN heeft kluisjes beschikbaar, 700 stuks. Dus vol bravoure lopen we de tent binnen, blijken de kluisjes de grote te hebben van een A4-tje…… Staan we met onze tas met spullen. Maar Robert blijkt naast een angsthaas ook een slimme haas. Zijn Ropa-run team staat te masseren in de ABN, dus dumpen we onze spullen daar. Toppie.
Inlopen, oefeningen, zelfs versnellingen moet ik doen van Robert. We verkennen alvast ons startvak. Geen geleurde balk meneer, laatste vak. GVD…. Wat is dat nou staan we bij de na inschrijvingen. Bij de lopers met een kleurtje informeren we de verwachte eindtijden. Rood is voor de snelle hazen, dan maar het vak er achter, blauw. Met mijn grote bek praat ik me zo naar binnen.
Nu doe ik al 39 jaar aan atletiek, en nog steeds word ik zenuwachtig voor de start, moet ik plassen en heb ik een droge bek, wat een drama. Mijn Haas leidt me gelukkig af, pang, groep rood is weg, nog 12 min dan mogen wij. Pang we zijn weg, nou ja weg…… Het is druk, wel erg druk. Mijn Haas loodst me probleem loos langs de slakken, ezels en schilpadden. Na km 1 in 5,20…… kunnen we wat vrijuit lopen. Wat een genot dat er iemand bij je is die dit al 1000X gedaan heeft. Stoepje…. Paaltje…. Links…… bijna geblinddoekt zou ik dit kunnen. Na km 2 moet ik versnellen, mijn haas wordt gek van een man met een rammelende bos sleutels in zijn zak, en een koptelefoon op waar ACDC zo hard uit knalt dat wij er zelfs doof van worden. KM 4, mijn haas zegt rem erop….. ????? wat nu, we gaan te hard……, ook dat wordt voor me geregeld, dit is geen hazen dit is slakken haha. Wat een volk langs de weg, overal muziek, mensen, water wordt uitgedeeld, applaus. Ik geniet, tering wat heb ik dit gemist.
De opdracht was 50 min, liefst er net onder. Km 6 gaat snel 4.31. Is het nou zo warm Robert? Direct worden er sponzen water aan gedragen, ik knijp ze dankbaar uit op mijn kop, heeeeeerlijk. Km 7 mis ik compleet, haas roept, laatste 2 km antoine, we gaan versnellen…… verdwaast duw ik mijn laptimer in. Versnellen…… mijn god Robert ik ben blij dat ik hier loop man. Hij grijnst en komt schuin voor me lopen en gaat stiekem steeds sneller lopen. Km 9 we draaien het centrum in, inmiddels heeft mijn vermoeidheid de fase van tunnelvisie bereikt. Keiharde techno beats dwingen we tot een versnelling, ik zweef, mijn benen zijn licht. De finish…….. Ik kijk met mijn linkeroog mijn rechterbroekzak leeg. Ik wandel met een bleek bekkie naar een tafel met bekers water, niet in staat een woord uit te brengen. Robert komt een bekende tegen en praat honderd uit. Bekende vraagt “ moe Robert?” Antwoord “Nee joh, ik heb 10 km lopen uitlopen…………. “
Bedankt hè Robert
