Voor ons was Eddy een bijzondere man die altijd verbinding vond met de mensen. Het zegt ook veel over een trainer dat hij na al die jaren zo’n grote loyale groep heeft, met sommige atleten die zelf meer dan 10 jaar onder zijn hoede trainden. Hoewel hij zelf op zeer hoog niveau gesport en training gegeven heeft, wist hij toch op een goede manier om te gaan met ons zootje ongeregeld.
Eddy creëerde zijn trainingen zo dat er na onderhandelen en afdingen door de atleten er toch voldoende trainingsinhoud overbleef. Hierdoor gingen beide partijen aan het eind van de training met een goed gevoel naar huis. Hij gaf met alle vertrouwen de werptrainingen uit handen onder het mom van: “Als er een geraakt wordt is dat niet erg, de groep is toch te groot.” En daarbij het geniale advies: “Ik zou niet te ver werpen, je moet hem zelf gaan halen.” Ook kon Eddy ons goed motiveren op wedstrijden. Zo zei hij dat we niet te veel ons best moesten doen, omdat we anders zouden promoveren. Dat betekent niet dat we niet door moesten lopen: we moesten wél binnen zijn voordat de baanverlichting aanging.
Na een complexe rekensom, waarbij een viertal atleten ieder een PR moest lopen, hebben zij een eeuwenoud clubrecord 4x400m verpulverd. Dit overigens wél onder invloed van tijgerbalsem, paracetamol en de belofte van een kratje bier. Tot op de dag van vandaag zweren sommige atleten bij de magische werking van tijgerbalsem. Zelfs toen het fysiek minder goed met hem ging werd hij door filmpjes van Annie op de hoogte gehouden van ons gebrek aan vorderingen.
Daarnaast had Eddy altijd een luisterend oor voor de wensen van zijn atleten. Zo heeft hij ervoor gezorgd dat er voor de atleten een nieuw clubtenue is ontworpen. Daarmee heeft hij ook voor de hoogste opkomst bij een ALV ooit gezorgd om het clubtenue in te stemmen.
Verder verzorgde hij samen met Annie, gezellige avonden met de groep, waarbij het spel Weerwolven altijd een centrale bezigheid was. Deze gingen vaak door tot in de late uurtjes. Helaas had zijn andere briljante idee voor de oprichting van de ACWous-band geen verdere invulling, omdat naar zijn mening niemand knap genoeg was om de leadzanger te zijn.
Dankzij hun betrokkenheid, gezelligheid, liefde voor de atletiek en leerzame traningen hebben Eddy en Annie een speciaal plekje gekregen in ons hart. We gaan Eddy ontzettend missen, maar deze en alle andere mooie herinneringen blijven ons altijd bij.
Bram van der Mast en Cedric Vos